ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ - ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
"Όταν ο Έλληνας πάψει να είναι Εθνικιστής, θα πάψει να είναι Έλληνας"
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013
Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012
ΜΑΡΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ – ο «Λυκούργος» της ΕΟΚΑ
Ο Θεός και η Πατρίδα με καλούν , πατέρα. - Ζητώ την ευχή σου
Μάρκος Δράκος
18 Ιανουαρίου 1957, 55 χρόνια πέρασαν απο εκείνη τη μέρα ... όπου γράφτηκε με χρυσά γράμματα το όνομα ΜΑΡΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ στην ενδοξότερη σελίδα της Ελληνικής μας Ιστορίας. Εκεί που η ελληνική περηφάνια , αψηφούσε κάθε κίνδυνο, εκεί που η παλικαριά αψηφούσε κάθε είδους φόβου και μετατρεπόταν σε αποφασιστικότητα και αγώνα, αναδεικνύοντας μέχρι και σήμερα πρότυπα ηρώων για τις παρούσες αλλά και τις μέλλουσες γενεές.
Ο Μάρκος Δράκος αποτελεί αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή μορφή στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59.
Δεν λύγισε ούτε για ένα λεπτό απο φυλακίσεις και βασανιστήρια!
Ο «Λυκούργος» όπως τον φώναζαν διακρινόταν για την ανδρεία και την πίστη του στο Θεό. Γνώριζε πολύ καλά πως η ελευθέρια ήθελε αρετήν αλλά και τόλμην.
Στον Δράκο υπήρχαν και περίσσευαν και τα δύο.
«Από της Λεύκας το χωριό γενναίο παλικάρι ξεκίνησε για τα βουνά τ' άξιο παλικάρι. Μάρκος ο Δράκος ήτανε Λυκούργος ενεγράφη και υπαρχηγός του Διγενή αμέσως κατετάχθη.. Βγήκεν αντάρτης στα βουνά πας τα 23 χρόνια δεν ελογάριασεν ζωή μεν κρύο ούτε χιόνια. Κρυάδα όταν ένιωθεν πάντα φορούσε σάκον μαζίν του εν που τράβηξεν Χαρίλαον και Ζάκκον.. Βουνά μην πρασινήσετε πουλιά μην κελαηδείτε γιατί ο Μάρκος πέθανε στα μαύρα να ντυθείτε.. Ήταν αντάρτης φοβερός και για τους Άγγλους τρόμος από που πέρνασεν έσχιζαν βουνά να γίνουν δρόμοι. Ήτανε μέρα Σάββατο 18 Γενάρη που έπεσε μαχόμενο το άξιο παλικάρι.. Βουνά μην πρασινήσετε πουλιά μην κελαηδείτε γιατί ο Μάρκος πέθανε στα μαύρα να ντυθείτε.»
Ο Μάρκος Δράκος γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο των χωριών Καλοπαναγιώτη, Βατιλής και Λεύκας. Το 1950 αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ, ενώ διετέλεσε και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΣΕΚ.
Εργάστηκε ως λογιστής στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρία, καθώς και μέλος της Παγκύπριας Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, συμβάλλοντας αποτελεσματικά στην καλλιέργεια των εθνικοθρησκευτικών ιδεωδών.
Ο Αρχηγός Διγενής επιλέγει τον Μάρκο ως τον πρώτο που θα έδινε το σύνθημα για την έναρξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ. Έτσι την πρώτη Απριλίου 1955 ηγήθηκε της ομάδας του με την επωνυμία «Αστραπή», η οποία ανατίναξε με απόλυτη επιτυχία την Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία, το μετέπειτα ΡΙΚ, που ήταν το μοναδικό ραδιόφωνο στην Κύπρο. Στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Πύλης Κερύνειας στη Λευκωσία.
Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας εναντίον του Άγγλου Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς, λόγω όμως κακής λειτουργία του ωρολογιακού μηχανισμού, η έκρηξη έγινε μετά τη λήξη της παράστασης και την αποχώρηση του Κυβερνήτη. Μετά απο προδοσία, ο Δράκος συνελήφθη από τους Άγγλους στις 30 Ιουνίου 1955 με την κατηγορία της κατοχής σφαιρών, και κρατήθηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας μέχρι τις 15 Ιουλίου, οπότε μεταφέρθηκε στο Φρούριο της Κερύνειας με βάση το νέο νόμο περί κρατήσεως προσώπων άνευ δίκης.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπέτευσε μαζί με άλλους αγωνιστές και επικηρύχθηκε με το ποσό των 5.000 λιρών.
Κατέφυγε μετά απο διαταγή του Αρχηγού Διγενή στα βουνά του Κύκκου, όπου σχημάτισε την πρώτη ανταρτική ομάδα της περιοχής με την επωνυμία "Ουρανός". Εκεί κατασκεύασαν κρησφύγετα και άρχισαν εντατική εκπαίδευση. Ο «Λυκούργος» της ΕΟΚΑ διηύθυνε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων, μεταξύ των οποίων και την ενέδρα στις 15 Δεκεμβρίου 1955 στο Μερσινάκι, όπου έπεσε μαχόμενος ο ήρωας Χαράλαμπος Μούσκος και συνελήφθησαν οι αγωνιστές Ανδρέας Ζάκος και Χαρίλαος Μιχαήλ, οι οποίοι απαγχονίστηκαν 8 μήνες μετά. Ο Δράκος τραυματίστηκε στο κεφάλι κατάφερε όμως να διαφύγει.
Μετά την μυστική περίθαλψη του ο Μάρκος κατέφυγε και πάλι στα λημέρια του Κύκκου , μαζί του κατέφυγε και ο Γρίβας Διγενής στις 17 Ιανουαρίου 1956 και παρέμεινε μαζί με την ομάδα μέχρι το Μάιο του ίδιου έτους.
Ο Δράκος υπεραγαπούσε τον Αρχηγό του, ακόμα και στις προσευχές που έκανε παρακαλούσε πάντα το Θεό να φυλάει τον Αρχηγό, κι ας έχανε και τη ζωή του.
Στις 15 με 16 Ιανουαρίου 1957, μετά από προδοσία και κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν οι Άγγλοι, ο Μάρκος Δράκος και τέσσερις αντάρτες του είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετό τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης και να καταφύγουν στον τομέα Σολέας.
Τη νύχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957, ενώ προσπαθούσε, επικεφαλής της ομάδας του, να διασπάσει τον κλοιό των Άγγλων, που επεκτείνοντας τις έρευνές τους είχαν ασφυκτικά περικυκλώσει ολόκληρη την περιοχή Σολέας και να οδηγήσει τους άνδρες του σε ασφαλέστερο μέρος, ενέπεσε σε ενεδρεύοντες Άγγλους στρατιώτες.
Ο σύντροφός του Τεύκρος Λοίζου από τη Λεύκα αφηγήθηκε για τις τελευταίες στιγμές του Μάρκου Δράκου:
"Με τον Δράκo vα πρoπoρεύεται η oμάδα βάδιζε πρoς τη vέα κατεύθυvση. Μόλις όμως είχαμε πρoχωρήσει γύρω στα 30 μέτρα, Αγγλoι πoυ εvέδρευαv άρχισαv vα βάλλoυv εξ επαφής. Ολoι πέσαμε κατά γης κι o Δράκoς άρχισε vα βάλλει εvαvτίov τωv Αγγλωv. Οι υπόλoιπoι, επειδή μπρoστά μας και πιo πάvω βρισκόταv o Δράκoς, δεv μπoρέσαμε vα πυρoβoλήσoυμε. Σε μια στιγμή o Δράκoς σταμάτησε vα βάλλει. Τov είδαμε vα ξαπλώvει κι' ακoύσαμε βαρύ ρόγχo, o oπoίoς επαvαλήφθηκε δυo με τρεις φoρές κι' αμέσως κατόπιv είδαμε τo Δράκo τελείως ακίvητo. Τo λαμπρό παλληκάρι ήταv vεκρό".
Ο θάνατοs του υπήρξε ακαριαίος. Ο Δράκoς είχε δεχθεί στo σώμα τoυ πάvω από 40 σφαίρες.
Αξιοσημείωτο πάντωs ήταν ο φόβοs των Άγγλων απέναντι στο πρόσωπο του θρυλικού Δράκου, αφού ακόμα και νεκρόs που ήταν του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια !
Εκεί στο σημείο όπου ο Δρακός άφησε την τελευταία του πνοή και πέρασε στην Αθανασία βρίσκεται ένα λαγκάδι που οι παλιοί το ονομάζουν "το αρκάτζιν του Δράκου".
Κατά σύμπτωση στο χώρο αυτό θυσιάστηκε ο Δράκος.
Τάφηκε μαζί με τoυς άλλoυς πεσόvτες στις Κεvτρικές Φυλακές.
Ο Διγενής για τον Μάρκο Δράκο:
«Υπήρξεν αγνός, τίμιος, ανιδιοτελής και γενναίος μαχητής. Εκ των πρώτων προσέτρεξεν εις τας τάξεις της Οργανώσεως. Ο θάνατός του με απεστέρησε ενός αρίστου συμπολεμιστού, την δε Κύπρον ενός τέκνου της, το οποίον θα της ήτο
Μάρκος Δράκος
18 Ιανουαρίου 1957, 55 χρόνια πέρασαν απο εκείνη τη μέρα ... όπου γράφτηκε με χρυσά γράμματα το όνομα ΜΑΡΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ στην ενδοξότερη σελίδα της Ελληνικής μας Ιστορίας. Εκεί που η ελληνική περηφάνια , αψηφούσε κάθε κίνδυνο, εκεί που η παλικαριά αψηφούσε κάθε είδους φόβου και μετατρεπόταν σε αποφασιστικότητα και αγώνα, αναδεικνύοντας μέχρι και σήμερα πρότυπα ηρώων για τις παρούσες αλλά και τις μέλλουσες γενεές.
Ο Μάρκος Δράκος αποτελεί αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή μορφή στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59.
Δεν λύγισε ούτε για ένα λεπτό απο φυλακίσεις και βασανιστήρια!
Ο «Λυκούργος» όπως τον φώναζαν διακρινόταν για την ανδρεία και την πίστη του στο Θεό. Γνώριζε πολύ καλά πως η ελευθέρια ήθελε αρετήν αλλά και τόλμην.
Στον Δράκο υπήρχαν και περίσσευαν και τα δύο.
«Από της Λεύκας το χωριό γενναίο παλικάρι ξεκίνησε για τα βουνά τ' άξιο παλικάρι. Μάρκος ο Δράκος ήτανε Λυκούργος ενεγράφη και υπαρχηγός του Διγενή αμέσως κατετάχθη.. Βγήκεν αντάρτης στα βουνά πας τα 23 χρόνια δεν ελογάριασεν ζωή μεν κρύο ούτε χιόνια. Κρυάδα όταν ένιωθεν πάντα φορούσε σάκον μαζίν του εν που τράβηξεν Χαρίλαον και Ζάκκον.. Βουνά μην πρασινήσετε πουλιά μην κελαηδείτε γιατί ο Μάρκος πέθανε στα μαύρα να ντυθείτε.. Ήταν αντάρτης φοβερός και για τους Άγγλους τρόμος από που πέρνασεν έσχιζαν βουνά να γίνουν δρόμοι. Ήτανε μέρα Σάββατο 18 Γενάρη που έπεσε μαχόμενο το άξιο παλικάρι.. Βουνά μην πρασινήσετε πουλιά μην κελαηδείτε γιατί ο Μάρκος πέθανε στα μαύρα να ντυθείτε.»
Ο Μάρκος Δράκος γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο των χωριών Καλοπαναγιώτη, Βατιλής και Λεύκας. Το 1950 αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ, ενώ διετέλεσε και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΣΕΚ.
Εργάστηκε ως λογιστής στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρία, καθώς και μέλος της Παγκύπριας Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, συμβάλλοντας αποτελεσματικά στην καλλιέργεια των εθνικοθρησκευτικών ιδεωδών.
Ο Αρχηγός Διγενής επιλέγει τον Μάρκο ως τον πρώτο που θα έδινε το σύνθημα για την έναρξη του Αγώνα της ΕΟΚΑ. Έτσι την πρώτη Απριλίου 1955 ηγήθηκε της ομάδας του με την επωνυμία «Αστραπή», η οποία ανατίναξε με απόλυτη επιτυχία την Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία, το μετέπειτα ΡΙΚ, που ήταν το μοναδικό ραδιόφωνο στην Κύπρο. Στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Πύλης Κερύνειας στη Λευκωσία.
Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας εναντίον του Άγγλου Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς, λόγω όμως κακής λειτουργία του ωρολογιακού μηχανισμού, η έκρηξη έγινε μετά τη λήξη της παράστασης και την αποχώρηση του Κυβερνήτη. Μετά απο προδοσία, ο Δράκος συνελήφθη από τους Άγγλους στις 30 Ιουνίου 1955 με την κατηγορία της κατοχής σφαιρών, και κρατήθηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας μέχρι τις 15 Ιουλίου, οπότε μεταφέρθηκε στο Φρούριο της Κερύνειας με βάση το νέο νόμο περί κρατήσεως προσώπων άνευ δίκης.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπέτευσε μαζί με άλλους αγωνιστές και επικηρύχθηκε με το ποσό των 5.000 λιρών.
Κατέφυγε μετά απο διαταγή του Αρχηγού Διγενή στα βουνά του Κύκκου, όπου σχημάτισε την πρώτη ανταρτική ομάδα της περιοχής με την επωνυμία "Ουρανός". Εκεί κατασκεύασαν κρησφύγετα και άρχισαν εντατική εκπαίδευση. Ο «Λυκούργος» της ΕΟΚΑ διηύθυνε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων, μεταξύ των οποίων και την ενέδρα στις 15 Δεκεμβρίου 1955 στο Μερσινάκι, όπου έπεσε μαχόμενος ο ήρωας Χαράλαμπος Μούσκος και συνελήφθησαν οι αγωνιστές Ανδρέας Ζάκος και Χαρίλαος Μιχαήλ, οι οποίοι απαγχονίστηκαν 8 μήνες μετά. Ο Δράκος τραυματίστηκε στο κεφάλι κατάφερε όμως να διαφύγει.
Μετά την μυστική περίθαλψη του ο Μάρκος κατέφυγε και πάλι στα λημέρια του Κύκκου , μαζί του κατέφυγε και ο Γρίβας Διγενής στις 17 Ιανουαρίου 1956 και παρέμεινε μαζί με την ομάδα μέχρι το Μάιο του ίδιου έτους.
Ο Δράκος υπεραγαπούσε τον Αρχηγό του, ακόμα και στις προσευχές που έκανε παρακαλούσε πάντα το Θεό να φυλάει τον Αρχηγό, κι ας έχανε και τη ζωή του.
Στις 15 με 16 Ιανουαρίου 1957, μετά από προδοσία και κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν οι Άγγλοι, ο Μάρκος Δράκος και τέσσερις αντάρτες του είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετό τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης και να καταφύγουν στον τομέα Σολέας.
Τη νύχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957, ενώ προσπαθούσε, επικεφαλής της ομάδας του, να διασπάσει τον κλοιό των Άγγλων, που επεκτείνοντας τις έρευνές τους είχαν ασφυκτικά περικυκλώσει ολόκληρη την περιοχή Σολέας και να οδηγήσει τους άνδρες του σε ασφαλέστερο μέρος, ενέπεσε σε ενεδρεύοντες Άγγλους στρατιώτες.
Ο σύντροφός του Τεύκρος Λοίζου από τη Λεύκα αφηγήθηκε για τις τελευταίες στιγμές του Μάρκου Δράκου:
"Με τον Δράκo vα πρoπoρεύεται η oμάδα βάδιζε πρoς τη vέα κατεύθυvση. Μόλις όμως είχαμε πρoχωρήσει γύρω στα 30 μέτρα, Αγγλoι πoυ εvέδρευαv άρχισαv vα βάλλoυv εξ επαφής. Ολoι πέσαμε κατά γης κι o Δράκoς άρχισε vα βάλλει εvαvτίov τωv Αγγλωv. Οι υπόλoιπoι, επειδή μπρoστά μας και πιo πάvω βρισκόταv o Δράκoς, δεv μπoρέσαμε vα πυρoβoλήσoυμε. Σε μια στιγμή o Δράκoς σταμάτησε vα βάλλει. Τov είδαμε vα ξαπλώvει κι' ακoύσαμε βαρύ ρόγχo, o oπoίoς επαvαλήφθηκε δυo με τρεις φoρές κι' αμέσως κατόπιv είδαμε τo Δράκo τελείως ακίvητo. Τo λαμπρό παλληκάρι ήταv vεκρό".
Ο θάνατοs του υπήρξε ακαριαίος. Ο Δράκoς είχε δεχθεί στo σώμα τoυ πάvω από 40 σφαίρες.
Αξιοσημείωτο πάντωs ήταν ο φόβοs των Άγγλων απέναντι στο πρόσωπο του θρυλικού Δράκου, αφού ακόμα και νεκρόs που ήταν του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια !
Εκεί στο σημείο όπου ο Δρακός άφησε την τελευταία του πνοή και πέρασε στην Αθανασία βρίσκεται ένα λαγκάδι που οι παλιοί το ονομάζουν "το αρκάτζιν του Δράκου".
Κατά σύμπτωση στο χώρο αυτό θυσιάστηκε ο Δράκος.
Τάφηκε μαζί με τoυς άλλoυς πεσόvτες στις Κεvτρικές Φυλακές.
Ο Διγενής για τον Μάρκο Δράκο:
«Υπήρξεν αγνός, τίμιος, ανιδιοτελής και γενναίος μαχητής. Εκ των πρώτων προσέτρεξεν εις τας τάξεις της Οργανώσεως. Ο θάνατός του με απεστέρησε ενός αρίστου συμπολεμιστού, την δε Κύπρον ενός τέκνου της, το οποίον θα της ήτο
ΚΑΡΟΛ ΓΡΙΒΑ
Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011
ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ! του Στέλιου Κυριάκου
Πέρασαν πάνω απο είκοσι μέρες απο την τραγωδία της 11ης Ιουλίου και ακόμα οι πιο πολλοί απο εμάς ψαχνόμαστε και προσπαθούμε να βγούμε απο το ψυχολογικό αδιέξοδο, που κάποιοι που θέλουν να ονομάζονται «υπέυθυνοι»μας έχωσαν μέσα.Η οργή του λαού κάθε μέρα μεγαλώνει και περισσότερο αφού δεν υπάρχει κάποιος να βγεί να μιλήσει στο λαό και να πεί μια φορά αλήθεια!Όσοι τα είδαν μαύρα έδωσαν την παραίτηση τους.Άλλοι τάχα δήθεν για λόγους ευθυξίας και άλλοι για να την βγάλουνε καθαρή.Άλλοι τέθησαν υπο διαθεσιμότητα και άλλοι λένε ότι δεν έχουνε ανάμιξη στην υπόθεση.Τελικά υπάρχει κάποιος που να φταίει επιτέλους?Θα πληρώσουνε αυτοί που φταίνε ή αυτοί που «πρέπει»???
Η κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια είναι μέσα στη λαοθάλασσα που βροντοφωνάζει παρών, αλλά με σπασμένο καράβι.Ένα σπασμένο καράβι με ένα καπετάνιο που δεν βλέπει μπροστά του αλλά πίσω του.Κοιτάζει πίσω να βρεί απο πού ξεκίνησε αλλά δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ακόμα επιμένει να λέει ότι ο λαός τον ψήφισε και στον λαό θα λογοδοτήσει.Αυτό είναι κάτι που δεν κάνατε ποτέ Κύριε πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας.Αντιθέτως το μόνο που έχετε καταφέρει εσεις και η κυβέρνηση σας,είναι να μας αφήσετε χωρίς ρεύμα,χωρίς νερό,και το κυριότερο χωρίς ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό!
Πιστέψατε ότι η πιο σωστή επιλογή ήταν να αγοράσετε ρεύμα απο τους τόυρκους κατακτητές?Αυτούς που για αιώνες μας σφάζανε και μας σκοτώνανε?Δέν νομίζω οτι σας έχει δώσει ο λαός αυτό το δικαίωμα να αποφασίζετε και για αυτά τα γεγονότα.Άφου θα ομολογήσετε στο λαό να σας παρακαλέσω εκ μέρους όλου του Κυπριακού Ελληνισμού να του εκφωνήσετε και την παραίτηση σας.
Είναι το καλύτερο και το πιό σωστό πράγμα που θα έχετε κάνει στα τρία χρόνια που είσαστε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας
Γιατί για να είσαι πρόεδρος μιας χώρας πρέπει να αναλαμβάνεις και το μερίδιο των ευθυνών που σου αναλογούν.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ, Ο ΕΓΓΟΝΟΣ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ του Σάββα Ιακωβίδη
ΣΤΙΣ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ η έκρηξη στο Μαρί κατεδάφισε το 60% και πλέον της ήδη ασθμαίνουσας οικονομίας και ρεζίλεψε τον τόπο. Θα ανέμενε κανείς ότι ο Δ. Χριστόφιας και η Κυβέρνηση αμέσως, την ίδια ημέρα, θα προέβαιναν σε δύο αξιοπρεπείς και εύτολμες πράξεις: Πρώτον, να ζητήσουν συγγνώμη από το λαό και, δεύτερον, να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους, αναμένοντες ενδεχόμενη ποινική έρευνα εναντίον τους.
Τίποτε δεν έπραξαν. Αντ’ αυτών, είδαμε έναν Πρόεδρο αμετανόητο, ασεβή και προκλητικό να παραπέμπει στο πραξικόπημα, στη χούντα και στο φασισμό. Ταυτόχρονα, τα κομματικά και δημοσιογραφικά εξαπτέρυγά του άρχισαν επιχείρηση παραπληροφόρησης και μετακύλισης ευθυνών σε άλλους. Είπαν ότι ο Πρόεδρος δεν γνώριζε για το θανατηφόρο φορτίο των κοντέινερ. Ο ίδιος, απευθυνόμενος στα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε τίποτε. Πριν από καιρό, ο Πρόεδρος επισκέφθηκε την Αθήνα.
Σε μια κενολόγα ομιλία του ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, αναφέρθηκε σε ένα βίντεο που είχε αναρτηθεί στο yutube και παρουσίαζε έναν παππού να υποβάλλει στον εγγονό του να φωνάζει, «ζήτω η χούντα». Εκείνο το ασήμαντο και επιπόλαιο γεγονός αναδείχθηκε από τον Πρόεδρο σε μέγα θέμα και, διά της γνωστής κομμουνιστικής μεθόδου της γενικεύσεως, προβλήθηκε ως φασιστικός κίνδυνος για την Κύπρο.
Οι Έλληνες βουλευτές, που άκουσαν εμβρόντητοι τον Χριστόφια να τους μιλά περί… χούντας, αντί για πιο σοβαρά ζητήματα, κάγχασαν και μας οικτίρισαν για το κατάντημα του Δ. Χριστόφια.
Ο Πρόεδρος ήταν τόσο ενήμερος για το βίντεο, που έκρινε πολιτικά σκόπιμο να το αναφέρει ενώπιον των Ελλήνων. Απορεί, συνεπώς, κάθε πολίτης που ακόμα διατηρεί σώας τας φρένας: Αν για ένα ασήμαντο βίντεο ο Πρόεδρος της Κύπρου ήταν ενήμερος και έκρινε σκόπιμο να το αναδείξει στην Ελλάδα, με ποια αιτιολογία δεν γνώριζε, δήθεν, για ένα ζήτημα, που προσέλαβε διεθνείς διαστάσεις και για πολλές ημέρες απασχολούσε τον τοπικό και διεθνή Τύπο;
Ο Δ. Χριστόφιας ΓΝΩΡΙΖΕ διότι μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκαν και άλλες λεπτομέρειες, διά του Wikileaks, και πόσο τον ειρωνεύτηκε η κ. Κλίντον. Το θέμα των ιρανικών κοντέινερ με το θανατηφόρο φορτίο ήταν σε γνώση του από την πρώτη στιγμή της ανακοπής, σύλληψης του πλοίου και μεταφοράς του φορτίου στη Λεμεσό. Σε όσους εξ αρχής ανησυχούσαν για πιθανούς κινδύνους, η στερεότυπη απάντηση ήταν: «Η απόφαση είναι πολιτική». Και ποιος έπαιρνε τις πολιτικές αποφάσεις; Στη συγκεκριμένη περίπτωση τις πήραν ο Δ. Χριστόφιας και ο Μάρκος Κυπριανού. Εκείνοι χειρίζονταν την υπόθεση και εκείνοι, κάνοντας τους έξυπνους, έπαιζαν κωμικά παιγνίδια με τους Ιρανούς, τους Σύρους, τους Αμερικανούς και το Σ. Ασφαλείας.
Οι αποφάσεις Χριστόφια και Μάρκου, οι ιδεολογικές, κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες του Προέδρου, οι φιλίες του με τους δικτάτορες της Τεχεράνης και της Δαμασκού, οι ξερομαγκιές του έναντι των Αμερικανών και των Ισραηλινών, η βάναυση υποτίμηση και παραγνώριση της ΕΕ και, φυσικά, η εγκληματική απραξία στη μετακίνηση ή προστασία του φορτίου επί δυόμισι χρόνια, αποδίδουν τις μέγιστες και ανεξιλέωτες πολιτικές ευθύνες του Προέδρου. ΟΦΕΙΛΕ να παραιτηθεί αμέσως και να απολογηθεί.
Ούτε το ένα έπραξε ούτε το άλλο. Όσο παραμένει στη θέση βλάπτει τον τόπο και επιτείνει την οργή των πολιτών, που δεν τον εμπιστεύονται πλέον, δεν τον θέλουν και τον απαξιώνουν. Η αποδεδειγμένη πολιτική αναξιότητα, η ανικανότητα και η ανεπάρκειά του είναι επικίνδυνες πια για το Κυπριακό, την οικονομία, την άμυνα, την ασφάλεια και τη διακυβέρνηση του τόπου.
ΣΑΒΒΑΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ - ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
ΤΕΡΜΑ ΣΤΙΣ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΓΩΝΑ ΕΞΕΛΙΠΕ Ο ΛΟΓΟΣ, ΛΕΓΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ - ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!!!!......
Με επιστολή του ο διευθυντής των πολιτιστικών υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας Παύλος Παρασκευάς, προς την Ελένη Χριστοφορίδου, της ζητά το κλειδί του Μουσείου γιατί εξέλιπε πλέον ο λόγος που το έχει στην κατοχή της…
Το κλειδί του Μουσείου Αγώνος που το έχει στην κατοχή της για να ξεναγεί τα απογεύματα και σαββατοκύριακα τους επισκέπτες ζητά από την Ελένη Χριστοφορίδου με επιστολή του ο διευθυντής των πολιτιστικών υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας Παύλος Παρασκευάς, γιατί εξέλιπε πλέον ο λόγος που της δόθηκε εδώ και 12 χρόνια.
Η κ. Χριστοφορίδου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός (θεολόγος), ήταν αγωνίστρια της ΕΟΚΑ 1955-59.
Ήταν μέλος του εκτελεστικού Λευκωσίας και βοήθησε ενεργά στην απόδραση του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη από το νοσοκομείο Λευκωσίας τον Αύγουστο του 1956, η οποία κατέληξε στη μάχη του νοσοκομείου και στον ηρωικό θάνατο του Ιωνά Νικολάου και του Κυριάκου Κολοκάση από το Γέρι.
Η κ. Χριστοφορίδου συνελήφθη αργότερα και κλείστηκε στις κεντρικές φυλακές για δυο περίπου χρόνια.
Από το Μάρτιο του 2001, η κ. Χριστοφορίδου είχε ζητήσει το κλειδί του Μουσείου Αγώνος, με επιστολή της, στην οποία εξηγούσε τους λόγους που την ώθησαν να κάνει κάτι τέτοιο, από τον τότε Υπουργό Παιδείας Ουράνιο Ιωαννίδη.
Ήθελε, αν ήταν δυνατό, να ανοίγει τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα το Μουσείο και να ξεναγεί, ή καλύτερα, να εξιστορεί όσα από πρώτο χέρι μέσα από τη θητεία της στις τάξεις της ΕΟΚΑ, γνώριζε για τον Εθνικοαπελευθερωτικό μας αγώνα.
Για την εθελοντική αυτή προσφορά της ποτέ δεν πήρε έστω και την παραμικρότερη αμοιβή, αφού από την αρχή ξεκαθάρισε ότι αυτό το κάνει για την πατρίδα και για να τιμήσει όσους από τους συναγωνιστές της έδωσαν τη ζωή τους στο μεγάλο αγώνα για το μεγάλο σκοπό.
Εξέλιπε ο λόγος
Από το Μουσείο Αγώνα τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στη «Σ» η κ. Χριστοφορίδου, επισκέπτονται το Μουσείο άνδρες της ΕΛΔΥΚ, άντρες των παραγωγικών σχολών της Ελλάδας και της σχολής πολέμου που έρχονται για επισκέψεις στην Κύπρο, τουρίστες, δημοσιογράφοι από το εξωτερικό, μαθητές, φοιτητές, ακόμα και οικογένειες.
Εκατοντάδες έχει ξεναγήσει και σε εκατοντάδες έχει εξιστορήσει το έπος της ΕΟΚΑ τα 12 αυτά χρόνια.
Στις 28 Ιουνίου, όμως, με επιστολή του προς την κ. Χριστοφορίδου ο Διευθυντής των πολιτιστικών υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας Παύλος Παρασκευάς ζήτησε να επιστρέψει το κλειδί του Μουσείου, αφού εξέλιπε ο λόγος για τον οποίο το κρατούσε τόσα χρόνια.
Επιστολή στον Πρόεδρο
Η κ. Χριστοφορίδου, μετά την επιστολή που πήρε από τον κ. Παρασκευά, απέστειλε επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ενημερώνοντάς τον για το γεγονός και εξηγώντας του ταυτόχρονα τους λόγους για τους οποίους εξαρχής είχε ζητήσει το κλειδί και για το πόσο σημαντικό είναι να μένει ανοικτό το Μουσείο.
Ερωτηματικά πάντως προκαλεί η δικαιολογία την οποία επικαλέστηκαν οι πολιτιστικές υπηρεσίες ότι εξέλιπε ο λόγος για τον οποίο η κ. Χριστοφορίδου είχε στην κατοχή της το κλειδί, με δεδομένο ότι στο Μουσείο αυτή τη στιγμή εργάζονται δυο άτομα, το ένα εκ των οποίων σύντομα θα συνταξιοδοτηθεί, και οι ξεναγήσεις ακόμα και το πρωί θα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να γίνονται.
SIGMALIVE
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ από Στέλιο Κυριάκου
Ζητείται ελπίς...Ζητείται κάποιος να βρεθεί μπροστά στο λαό ,να υψώσει το ανάστημα του,να αναλάβει τις ευθύνες του και να πεί ένα μεγάλο συγνώμη. Ζητείται κάποιος που για να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου με τον πατριωτισμό του,πρέπει να λέει μόνο την αλήθεια.Ζητείται κάποιος ο οποίος θα είναι κάθε βράδυ μέσα στο πλήθος των αγανακτισμένων πολιτών, και θα ζητά δικαιοσύνη για τα κακώς έχοντα και τις εγκλήματικές ενέργειες κάποιων ,που ακόμα είναι κάπου εκεί έξω ανάμεσα μας και σφυρίζουν ανενόχλητα.Αυτός ο κάποιος πρέπει να ξέρει να διαχειρίζεται την κυβερνητική πολιτική του τόπου μας και να προστατεύει την χώρα και ειδικά τους πολίτες αυτής.Γιατί αυτη τη χρονική περίοδο κανένας δεν νιώθει το αίσθημα ασφάλειας σε αυτό το νησί.Ειδικά όταν αυτοί που υποτίθεται σε προασπίζονται σαν πολίτη της κυπριακής δημοκρατίας σε αφήνουνε στο έλεος του θεού.
Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μας προστατεύσει ,να μας υποστηρίξει όταν πρέπει,και να διαφυλάξει την εδαφική ακαιρεότητα της πατρίδας μας χωρίς να υποχωρεί με την πρώτη πίεση και να παραχωρεί άρδην???Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να κρατήσει όσα κτίσαμε σαν λαός και να μην εξαφανίζει το ελληνικό στοιχείο κάθε μέρα και εντονότερα??
Κύριε πρόεδρε της κυπριακής δημοκρατίας δυστηχώς εσείς δεν μπορείτε να ανταπεξέλθετε σε αυτές τις δυσκολίες που έχω αναφερθεί πιο πάνω.Ο λαός σας ψήφισε το 2008 και τον σεβαστήκατε και του είπατε και ευχαριστώ.Σας θεώρησε τον πιό σωστό Πρόεδρο για να ηγηθείτε αυτού του ημικατεχόμενου μαρτυρικού νησιού.Το 2011 ο λαός σας καλεί να αναλάβετε τις ευθύνες σας και να παραιτηθείτε δείχνοντας με την πράξη σας ότι είστε ο πρώτος νομοταγής και πιο σωστός πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας .Δυστηχώς δεν το πράξατε, και αυτή τη φορά κλείσατε τα αυτιά σας στον κόσμο που σας καλεί.Ο λαός απαιτεί Κύριε Δημήτρη Χριστόφια να παραιτηθείτε άμεσα.Ο λαός σας ανέβασε εκεί.Τώρα ο λαός σας κατεβάζει σιγά σιγά.Είναι για να θυμόμαστε όλοι ποιός αποφασίζει.
Μέχρι τότε ζητείται ελπίς.
Στέλιος Κυριάκου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)